بازیافت و اثر آن بر توسعه پایدار و کاهش گاز‌های گلخانه‌ای

بازیافت بمعنی‌ پردازش و تبدیل ضایعات و مواد مصرف شده به محصولات یا مواد تازه است که باعث کاهش انرژی و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای میشود.

مقدمه 

مفهوم توسعه پایدار در سال های اخیر توجه فزاینده ای را به خود جلب کرده است، زیرا جهان با چالش های فزاینده زیست محیطی و کمبود منابع مواجه است. یکی از مؤثرترین راه‌ها برای ارتقا و دستیابی به توسعه پایدار، بازیافت است. بازیافت فرآیند جمع آوری و استفاده مجدد از مواد برای کاهش ضایعات و حفظ منابع طبیعی است.

تعدادی از مزایای بازیافت وجود دارد که آن را راهی کارآمد برای رسیدن به توسعه پایدار می کند. اول، بازیافت مقدار زباله هایی را که به محل های دفن زباله فرستاده می شود کاهش می دهد. این به حفظ زمین و کاهش آلودگی هوا و آب کمک می کند. دوم، بازیافت به حفظ انرژی و منابع طبیعی کمک می کند. با استفاده از مواد بازیافتی به جای ساخت مواد جدید، انرژی و منابعی که برای ایجاد آنها استفاده می شود حفظ می شود. در نهایت، بازیافت همچنین باعث ایجاد شغل می شود و به رونق اقتصاد کمک می کند.

تعریف بازیافت

بازیافت به معنی‌ پردازش و تبدیل ضایعات و مواد مصرف شده به محصولات یا مواد تازه است. این فرآیند برای جلوگیری از هدر رفتن مواد مفیدی است که قابلیت استفاده مجدد را دارند. بازیافت باعث کاهش مصرف مواد خام، انرژی، کاهش آلودگی‌‌های زیست محیطی‌ و آب و نیز کاهش انتشار گاز‌های گلخانه ای میشود. 

تاریخچه بازیافت

برای آن دسته از شما که فکر میکنید بازیافت مقوله‌ای است که تنها در چند دهه اخیر به وجود آمده است بهتر است که این مطلب را به دقت مطالعه فرمایید. 

    در دوران باستان 

اولین استفاده ثبت شده از کاغذ بازیافتی در قرن نهم در ژاپن بوده است. مردم ژاپن باستان تقریباً به محض اینکه نحوه تولید کاغذ را یاد گرفتند شروع به بازیافت آن کردند. در واقع بازیافت بخشی از تولید و مصرف کاغذ شد. فرهنگ ژاپنی به طور کلی کاغذ بازیافتی را ارزشمندتر از کاغذ جدید می داند و کاغذ بازیافتی اغلب در نقاشی و شعر استفاده می شد. در قرن دوازدهم، واقعه ای از همسر امپراتور ثبت شد. پس از مرگ امپراطور، او تمام اشعار و نامه هایی را که از او دریافت کرده بود بازیافت کرد و برای آرزوی آرامش بر روح او، سوترای روی کاغذ بازیافتی نوشت. 

    در ایالات متحده 

سرانجام در سال ۱۶۹۰ بازیافت به دنیای جدید در آمریکا می رسد. کارخانه Rittenhouse در فیلادلفیا افتتاح شد و بازیافت پارچه های کتانی و نخی را آغاز کرد. کاغذ تولید شده از این مواد برای استفاده در انجیل و روزنامه به چاپخانه ها فروخته می شد. 

    جنگ جهانی دوم 

جنگ جهانی دوم شاهد کمپین های جمع آوری گسترده و جهانی برای قلع، لاستیک، فولاد، کاغذ و موارد دیگر بوده است. در آن دوره، بیش از ۴۰۰ هزار داوطلب در این در این امر شرکت می کردند و ده ها هزار تن مواد را بازیافت کردند تا در هزینه های جنگ صرفه جویی به عمل آید. این یک کمپین ملی بود. پوسترها و فیلم های خبری که به وفور یافت می شدند حاوی مواد اولیه برای پروسه بازیافت بودند . همه آمریکایی‌ها در کشتی بودند و بیشتر مشتاق کمک در این مقوله بودند. 

    دهه ۱۹۶۰

اولین مجموعه‌ از زباله‌های موجود در حیاط خانه ها، فلزات و کاغذ در اطراف شهر شروع به ظهور می‌کنند. وجود این نوع زباله ها که در حاشیه شهر به وفور دیده می شدند تبدیل به یک امر عادی شده بود.

    دهه ۱۹۷۰

جنبش های سبز از طریق طرح های مورد حمایت دولت راه اندازی شدند تا آگاهی عمومی را برای این پروسه بالا ببرند. مفهوم گل کودک پدیدار شد. روز زمین برای اولین بار در ۲۲ آوریل ۱۹۷۰ جشن گرفته شد. نماد بازیافت “تعقیب تیر” توسط یک دانشجوی معماری کالیفرنیای جنوبی ساخته شد که در تلاش برای برنده شدن در یک مسابقه بود. از او نقل شده است که گفته است هرگز تصور نمی کرد لوگویی که طراحی کرده است تا این حد به رسمیت شناخته شود.

اولین سطل بازیافت کنار خیابان “The Tree Saver” در میسوری برای جمع آوری کاغذ در سال ۱۹۷۴ استفاده شد. در سال ۱۹۷۶، ماساچوست اولین کمک هزینه بازیافت را از EPA را دریافت کرد. با کمک مالی، آنها برنامه های هفتگی جمع آوری چند متری حاشیه خیابان را در دو شهر اجرا کردند و از اولین کامیون بازیافت مسکونی استفاده شد. این قضیه ۲۰ هزار دلار هزینه برداشت. تا پایان این دهه، تقریباً ۲۲۰ برنامه جمع‌آوری در کنار حاشیه در ایالات متحده انجام شد.

    دهه ۱۹۸۰

در سال ۱۹۸۷، موبرو ۴۰۰۰ (با نام مستعار “کرجی زباله”) ماه ها را در اقیانوس در حرکت بود و به دنبال مکانی برای دفع محموله های زباله خود می گشت. این حماسه به طور گسترده در رسانه ها پوشش داده شد و به دلیل بیداری آمریکایی ها در مورد زباله های جامد و اهمیت این پروسه مورد توجه قرار گرفت. در همان سال، نیوجرسی اولین قانون جهانی بازیافت اجباری کشور را به تصویب رساند که همه ساکنان را ملزم می‌کرد تا مواد بازیافتی را از زباله‌های خود جدا کنند. تا سال ۱۹۸۵، آمریکا به ۱۰ درصد مشارکت بازیافت در سراسر کشور رسید.

    دهه ۱۹۹۰ 

اولین ممنوعیت سراسری دفن مواد قابل بازیافت در سطح ایالت در سال ۱۹۹۳ در ویسکانسین اجرا شد. این ممنوعیت در ابتدا زباله های اطراف شهر را در محل های دفن زباله ممنوع می کرد. بعداً در سال ۱۹۹۵ سایر اقلام (مانند لاستیک، ظروف آلومینیومی، کاغذ راه راه، فوم پلی استایرن، ظروف پلاستیکی و روزنامه) نیز ممنوع شد. تا سال ۱۹۹۵ آمریکا ۲۰ درصد در بازیافت کشوری مشارکت داشت. دو برابر ۱۰ سال قبلش یعنی در سال ۱۹۸۵!  و تنها ۳ سال بعد، در سال ۱۹۹۸، این رقم به ۳۰ درصد رسید.

    ۲۰۰۰ تا به امروز 

در آمریکا و در اوایل دهه ۲۰۰۰، جمع آوری زباله های آلی در حاشیه در ساحل غربی (سان فرانسیسکو) آغاز شد. در سال ۲۰۱۱، قانونگذاران در کالیفرنیا هدفی را اتخاذ کردند که نرخ بازیافت این ایالت را تا سال ۲۰۲۰ به ۷۵ درصد برساند. در سال ۲۰۱۲، مک دونالد سرانجام فنجان های استایروفوم خود را با لیوان های کاغذی جایگزین کرد. در سال ۲۰۱۱، ایالت کالیفرنیا هدف ۷۵ درصدی را تا سال ۲۰۲۰ تعیین کرد. تنها یک سال بعد، در سال ۲۰۱۲، سانفرانسیسکو اعلام کرد که نرخ انحراف ۸۰ درصدی زباله های خود توانسته است که بازیافت کند. این باعث می شود سانفرانسیسکو ۸ سال جلوتر برنامه خود باشد. اگرچه این یک لیست فشرده است، اما می توانید ببینید که روند این پروسه تا کجا پیش رفته است و با گذشت زمان در دسترس تر و گسترده تر خواهد شد! تصور کنید اگر همه ما فقط قبل از تولید زباله کمی بیشتر فکر کنیم ۱۰ سال دیگر کجا می توانیم باشیم!

بازیافت به چه عواملی بستگی دارد ؟

فاکتور‌های اقتصادی از مهمترین عوامل در این پروسه محسوب میشوند. افزایش روز افزون قیمت محصولات نفتی‌ در دنیا باعث شد تا  افراد به فکر بازیافت مواد بیفتد. بنابراین مدیریت صحیح پسماند باعث بازگرداندن سرمایه عظیمی‌ در هر کشور خواهد بود و سود آوری اقتصادی به همراه خواهد داشت. کاهش تولید زباله، استفاده مجدد و بازیافت یکی‌ از راهکار‌های مهم در راستای دستیابی به توسعه پایدار است. بدون شک اگر این فرایند‌ها به درستی‌ انجام شوند به حفظ و جلوگیری از آلودگی‌ محیط زیست کمک شایانی خواهند کرد.

مشکلات موجود در بازیافت 

حقیقت امر اینجاست که جنبش بازیافت نیاز به سوبسید‌های مستمر و خط مشی‌های صحیح دارد. مشکلات و موانعی که پیش روی این فرآیند، به عنوان یک راه حل پایدار زیست محیطی،‌ قرار میگیرند موارد زیر است:

• ما حقیقتا در مورد زباله‌های تولیدی خودمان اطلاع چندانی نداریم. مواد زیادی در زباله‌ها وجود دارند که ما نمیدانیم آیا میتوانند دوباره مورد استفاده قرار بگیرند یا خیر. ما تمامی‌ تلاش خود را برای جداسازی زباله‌هایمان در سطل‌های مخصوص بازیافت انجام میدهیم. لیکن آیا با وجود تمامی‌ تلاش‌ها برای افزایش آگاهی‌ در مورد پسماند و تاثیرات زیست محیطی‌ آن، کسی‌ میداند که پس از جمع آوری سطل‌های بازیافت چه اتفاقی‌ برای زباله‌ها می‌‌افتد؟  
• اگر زباله‌های بازیافتی به سطل‌های مناسب وارد نشوند، در نهایت در محل قرار نمیگیرند. بطری‌های که پلاستیک متفاوتی دارند یا مقدار کمی‌ نوشیدنی‌ در آنها مانده است نیز شامل حال مورد فوق قرار میگیرند. 
• ممکن است بعضی‌ برچسب‌های بازیافتی درج شده بر روی محصولات استاندارد نباشند. گاهی اوقات نیز اطلاعات مربوط به بازیافت گیج کننده و گاه متناقض است که مصرف کننده را به اشتباه می‌‌اندازد.
• عملیات بازیافت به خودی خود در خیلی‌ کشور‌ها با محیط زیست سازگار نیست. برخی‌ تجهیزات کمپوستی نیز استاندارد لازم را ندارند و باعث بوی بد و آفات میشوند. 

مزیت بازیافت چیست؟

مهمترین مزیت بازیافت بدون شک کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و کربن است. چرا که نیاز به تولید محصولات جدید کاهش می‌ یابد. از این رو عملیاتی چون استخراج، حفاری و قطع درختان کمتر میشود. 

طبق تخمین آژانس حفاظت از محیط زیست، بیش از ٪ ۹۰ کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای فقط از چند ماده کاغذ، مقوا، فلزاتی مانند آلومینیوم موجود در قوطی‌های نوشابه است. با بازیافت یک تن فلز یا کاغذ حدود ۳ تن دی اکسید کربن ذخیره میشود. این در حالی‌ است که با بازیافت یک تن پلاستیک فقط کمی‌ بیشتر از یک تن دی اکسید کربن ذخیره میشود. ۱ تن غذا کمی‌ کمتر از ۱ تن دی اکسید کربن ذخیره می‌کند. در مورد شیشه، باید ۳ تن بازیافت شود تا حدود ۱ تن کربن ذخیره شود.

بنابراین چگونه میتوانیم از طریق بازیافت به یک جامعه پایدار دست یابیم؟ 

به منظور ارتقاء و رسیدن به توسعه پایدار از طریق بازیافت، تعدادی گام وجود دارد که می توان انجام داد. اول، دولت ها می توانند انگیزه هایی را برای کسب و کارها و افراد برای بازیافت ایجاد کنند. این می تواند شامل معافیت های مالیاتی، کمک های مالی، و یارانه ها برای تشویق استفاده از مواد بازیافتی باشد. دوم، دولت ها همچنین می توانند قوانین و مقررات مربوط به دفع صحیح زباله ها را اجرا کنند. این اطمینان حاصل می کند که تمام زباله ها به کارآمدترین و دوستدار محیط زیست ممکن دفع می شوند.

دولت‌ها و سایر سازمان‌ها نیز می‌توانند کمپین‌های آگاهی‌بخشی برای آموزش مردم در مورد اهمیت بازیافت ایجاد کنند. این می تواند شامل اجرای اطلاعیه های خدمات عمومی، توزیع بروشورها و سازماندهی کارگاه های آموزشی برای انتشار پیام باشد. با انجام این مراحل می توانیم مطمئن شویم که همه از مزایای بازیافت و نحوه انجام صحیح آن آگاه هستند.

از نقطه نظر زیست محیطی، یک ماده زیست تجزیه پذیر می تواند خود در طبیعت تجزیه شود. مواد زیست تجزیه پذیر مانند بیوپلاستیک‌ها هیچ گونه مواد شیمیایی و یا مضر‌ای در طبیعت هنگام تجزیه از خود به جای نمی گذارند. مواد زیست تخریب پذیر و یا مواد قابل تجزیه بیولوژیکی گاهی اوقات از بازیافت مواد آلی تشکیل می شود. برای رسیدن به یک جامعه پایدار باید تا حد امکان از موادی که قابلیت تجزیه بیولوژیکی ندارند و یا موادی که تخریب پذیر هستند استفاده کرد. محصولات دوستدار محیط زیست اکثراً از مواد زیست تخریب پذیر تشکیل شده اند. به عنوان مثال ظروف یکبار مصرف گیاهی از نشاسته ذرت که ماده ای تجدیدپذیر است تهیه شده است. ظروف گیاهی به دلیل زیست تخریب پذیر بودن پروژه بازیافت ساده تری نسبت به سایر ظروف دارند. استفاده از محصولات دوستدار محیط زیست شاید مرحله ساده و کوچکی باشد. با این حال می‌توانند تاثیر بسیار مهمی در کاهش آلودگی محیط زیست داشته باشند.

در نهایت، بازیافت یک راه موثر برای رسیدن به توسعه پایدار است. به کاهش ضایعات، حفظ منابع و ایجاد شغل کمک می کند. با انجام اقدامات لازم برای ترویج و تشویق بازیافت، می توانیم اطمینان حاصل کنیم که سیاره ما محافظت می شود و آینده ما تضمین می شود.

سایت اکوکلیکی محصولات دوستدار محیط زیست را در اختیار شما قرار می دهد.